Książka jest ostrą krytyką religii, która zdaniem autora jest absurdalna, nielogiczna i amoralna.
Wskazuje on, że religia nie tylko nie edukuje w kierunku doskonalenia się czy rozwoju, ale wręcz sprzyja prymitywizmowi i nietolerancji.
Wywód ilustruje przykładami z polskiej rzeczywistości społecznej i politycznej.
W tej książce pisarz krytykuje religię jako siłę, która hamuje rozwój moralny i racjonalne myślenie. Podkreśla, że religia tworzy tabu, które chroni ją przed krytyką, co prowadzi do demoralizacji i obskurantyzmu w społeczeństwie. Argumentuje, że wychowanie powinno skupić się na rozwijaniu czułości, szacunku i dobra zamiast podtrzymywaniu tradycji
i gruntowaniu dotychczasowej – błędnej – kultury.
W swej książce autor otwarcie stwierdza,
iż skoro kapłani zajmują się między innymi wypędzaniem z ludzi diabła czy demona – co gorliwie robią nawet współcześni egzorcyści – to on zajmie się wypędzaniem z ludzi – boga. Bo opętanie nim jest groźniejsze.

Ta książka bezceremonialnie
i obrazoburczo traktuje to, co dla ogółu społecznego jest mistyczne i święte.

To kolejna książka Krzemienia, w której autor kontynuuje swoją filozoficzną podróż, tym razem skupiając się na znaczeniu indywidualnej tożsamości i jej miejsca w szerokim kontekście społecznym i mentalnym.
W tej książce dokonywana przez autora krytyka religii i analiza ludzkiej natury uwzględnia nowe aspekty.
Autor porusza tematy związane z ewolucją, wymieraniem gatunków oraz wpływem działalności człowieka na środowisko naturalne.
Książka ta zyskała uznanie za głęboką refleksję nad kondycją ludzkości i prowokacyjne podejście do powszechnie akceptowanych norm. Jest także wskazywana przez wielu Czytelników jako ta, która powinna być lekturą w szkołach, by kształtować w następnym pokoleniu adekwatne
do naszego rozwoju cechy.
Zostały one sformułowane w wyniku skonfrontowania systemu edukacji
i wychowania z dokonanym przez autora aktualnym „audytem” świata.

To wzruszająca i znakomita pozycja, która bezpardonowo odziera nas z szat przeróżnych urojeń. 

Kolejna książka Krzemienia, która zyskała wysokie oceny, także za lekki styl mimo poruszania trudnych tematów.
Tym razem autor skupia się na analizie naszej natury i antynatury, wskazując na destrukcyjny wpływ religii i systemu wyzysku zwierząt na społeczeństwo i środowisko.
W tym opracowaniu autor analizuje przyczyny ludzkiej inklinacji do religii. A także wskazuje – co jest nowatorskim spostrzeżeniem – źródło jej powstania. I unaocznia w bardzo klarowny sposób,
że w systemach, które ludzie uznają za najbardziej duchowe – jak religie właśnie – nie ma nic mistycznego.
Dowodzi, że to tylko wypełnianie dwóch najwcześniejszych potrzeb: poczucia bezpieczeństwa i otrzymania pocieszenia.
Skupia się też na historii ewolucji i wymierania gatunków, pokazując, jak religia może być postrzegana jako nieadekwatna w obliczu współczesnych wyzwań ekologicznych.
Książka zdobyła pozytywne recenzje, poświadczające głęboką refleksję nad ludzką naturą i jej paradoksami. W opiniach Czytelników padają takie słowa jak: nowatorska, prawdziwa, miażdżąca, genialna.