Książka jest ostrą krytyką religii, która zdaniem autora jest absurdalna, nielogiczna i amoralna. Wskazuje on, że religia nie tylko nie edukuje w kierunku doskonalenia się czy rozwoju, ale wręcz sprzyja prymitywizmowi i nietolerancji. Wywód ilustruje przykładami z polskiej rzeczywistości społecznej i politycznej. W tej książce pisarz krytykuje religię jako siłę, która hamuje rozwój moralny
i racjonalne myślenie. Podkreśla, że religia tworzy tabu, które chroni ją przed krytyką, co prowadzi do demoralizacji
i obskurantyzmu w społeczeństwie. Argumentuje, że wychowanie powinno skupić się na rozwijaniu czułości, szacunku
i dobra zamiast podtrzymywaniu tradycji i gruntowaniu dotychczasowej – błędnej – kultury. W swej książce autor otwarcie stwierdza, iż skoro kapłani zajmują się między innymi wypędzaniem z ludzi diabła czy demona – co gorliwie robią nawet współcześni egzorcyści – to on zajmie się wypędzaniem z ludzi – boga.
Bo opętanie nim jest groźniejsze.

To kolejna książka Krzemienia, w której autor kontynuuje swoją filozoficzną podróż, tym razem skupiając się na znaczeniu indywidualnej tożsamości i jej miejsca
w szerokim kontekście społecznym
i mentalnym. W tej książce dokonywana przez autora krytyka religii i analiza ludzkiej natury uwzględnia nowe aspekty. Autor porusza tematy związane z ewolucją, wymieraniem gatunków oraz wpływem działalności człowieka na środowisko naturalne. Książka ta zyskała uznanie za głęboką refleksję nad kondycją ludzkości
i prowokacyjne podejście do powszechnie akceptowanych norm. Jest także wskazywana przez wielu Czytelników jako ta, która powinna być lekturą w szkołach, by kształtować
w następnym pokoleniu adekwatne do naszego rozwoju cechy. Zostały one sformułowane w wyniku skonfrontowania systemu edukacji i wychowania z dokonanym przez autora aktualnym „audytem” świata.

Kolejna książka Krzemienia, która zyskała wysokie oceny, także za lekki styl mimo poruszania trudnych tematów. Tym razem autor skupia się na analizie naszej natury
i antynatury, wskazując na destrukcyjny wpływ religii i systemu wyzysku zwierząt
na społeczeństwo i środowisko. W tym opracowaniu autor analizuje przyczyny ludzkiej inklinacji do religii.
A także wskazuje – co jest nowatorskim spostrzeżeniem – źródło jej powstania.
I unaocznia w bardzo klarowny sposób, że w systemach, które ludzie uznają za najbardziej duchowe – jak religie właśnie – nie ma nic mistycznego. Dowodzi, że to tylko wypełnianie dwóch najwcześniejszych potrzeb: poczucia bezpieczeństwa
i otrzymania pocieszenia. Skupia się też na historii ewolucji
i wymierania gatunków, pokazując, jak religia może być postrzegana jako nieadekwatna w obliczu współczesnych wyzwań ekologicznych. Książka zdobyła pozytywne recenzje, poświadczające głęboką refleksję nad ludzką naturą i jej paradoksami. W opiniach Czytelników padają takie słowa jak: nowatorska, prawdziwa, miażdżąca, genialna.